rozdział 42

- Zostaw! – ścisnął mnie mocniej za nadgarstki

- Nie radzę Ci się drzeć. – spojrzał na mnie wrednie

- Zostaw mnie! – przełożył mnie sobie przez ramię i zaczął wnosić go lasu, a na nieszczęście nikogo w pobliżu nie było

Szarpałam się z nim, a gdy nie widziałam już drogi nad morze postawił mnie na ziemi i przycisnął mnie do drzewa.

- Nie krzycz to nie będzie bolało.

- Zostaw mnie. – chciałam się wyszarpnąć, ale uderzył mnie w twarz

Zaczął dobierać się do moich spodni i już zdążył włożyć tam swoją rękę. Moje krzyki nic nie dały. Nikogo nie było widać. Odsunął się ode mnie, żeby ściągnąć mi bluzkę, a ja w tym czasie kopnęłam go w jego męskość, podciągnęłam spodnie i odbiegłam  od niego, ale mnie dogonił i już leżałam na ziemi, a on na mnie.

- Nie warto. Pożałujesz teraz tego.

- Chyba Ty. – usłyszałam Jamesa i zaraz ściągnął ze mnie tego faceta, a ja usiadłam

- Wszystko ok? – spojrzał na mnie zmartwiony

- Tak.

- Nie waż się pokazywać mi na oczy. – zaczął bić tego faceta, a ja szybko wstałam

- Zostaw go proszę. – złapałam go za dłoń, a ten zatrzymał od razu swoją dłoń w pobliży jego twarzy

- Sukinsyn. – objął mnie w talii i wyprowadził z lasu

- Na pewno wszystko w porządku? – posadził mnie na ławce i kucnął przede mną

- Tak. Nie zdążył nic zrobić oprócz dotykania. – przymknęłam oczy

- Przepraszam. – szepnął

- Co? Za co? – zdziwiłam się

- Że nie byłem przy Tobie.

- Nie masz za co.

- Nie miałem na co się wściekać. Byłaś pijana, a on to wykorzystał.

- James to Ciebie kocham. – ujęłam jego twarz w dłonie

- I dziękuje Ci, że uratowałeś mnie przed tym padalcem.

- Jestem Twoim strażnikiem. – uśmiechnął się lekko, a ja delikatnie musnęłam jego usta

- Przepraszam Cię za to. Rozumiem jak musiałeś się czuć.

- Nie ważne. Zapomnijmy o tym, ale nigdy więcej nie pozwolę Ci się upić.

- I dobrze. Rano miałam zgona. Na szczęście jakieś tabletki mnie poratowały. – zaśmiał się

- Dzięki. – zmrużyłam oczy

- Oj kotek. – uśmiechnął się i mnie pocałował

- Wracamy do namiotu?

- Ok.

- Wskakuj mi na barana.

- Co? – zaśmiałam się

- Wskakuj. – wstał, a ja stanęłam na ławce i wskoczyłam mu na plecy

- Ty jak coś wymyślisz. – zachichotałam

- Ale i tak mnie kochasz?

- Czy ja usłyszałam pytanie? Kocham Cię James. – musnęłam jego policzek

- Bardzo się cieszę.

Weszliśmy na podwórku i skierował się ze mną pod samochód.

- Puścisz mnie? – zaśmiałam się

- Siedź. – zerknął do bagażnika i zaczął przeszukiwać swój plecak

- Cholera gdzie ja to mam? – zamknął i przejrzał kieszenie swoich spodni

- Mam! – wyciągnął z kieszeni małe pudełeczko

- Co to? – spytałam zaciekawiona

- Otwórz. – podał mi z uśmiechem, a ja otworzyłam nadal trzymając się go, żeby nie spaść

- Co to? – powtórzyłam się zdziwiona widząc śliczny pierścionek

- Zaręczynowy. – z uśmiechem spojrzał na mnie, a ja jakoś puściłam go i spadłam na ziemie

- Kotek! – odwrócił się i klęknął pomiędzy moimi nogami

- Ty serio? – spytałam patrząc na pierścionek

- Tak. – spojrzałam mu w oczy

- Ale tak serio, serio? – nie dowierzałam, że chce się ze mną zaręczyć

- Zostaniesz moją żoną za jakiś czas? – uśmiechnął się

- James… - spojrzałam mu w oczy

- Nie chcesz? – od razu uśmiech zszedł z jego ust

- Nie chcesz. – powiedział i wstał

- James, a czy ja Ci odpowiedziałam? – pociągnęłam go za rękę z powrotem do siebie

- To znaczy? – zdziwił się

- Pewnie, że tak. – uśmiechnęłam się

- Ty łajzo! – mocno mnie przytulił, ale po chwili oboje wybuchliśmy śmiechem, a po sekundzie wyjął pierścionek i założył na mój palec

- Kocham Cię. – powiedzieliśmy razem i James teraz już mój narzeczony złożył na moich ustach delikatny pocałunek

Poszliśmy do namiotu i akurat robili kolację.

- A to już, ok? – powiedział Logan z uśmiechem

- Ok. – uśmiechnęliśmy się oboje

- No i oto chodzi. Siadajcie. – powiedziała Karola, a James rzecz jasna wziął mnie na swoje kolana

- I Kendall nawet nie waż się jej następnym upić, bo robi głupoty. – musnęłam jego policzek

- A Ty to nie zrobiłeś dziś głupoty? – szepnęłam mu do ucha z uśmiechem

- To znaczy? – zdziwił się, a ja zamachałam mu ręką przed nosem

- Nie, nie. To na pewno nie głupota. – uśmiechnął się i musnął moje usta, a ja go mocno przytuliłam

- Macie. – Kend postawił nam talerz z kanapkami przed nami i gdy wyciągnęłam rękę po kanapkę, Logan i Karolina zakrztusili się pijąc herbatę

- Co wam? – zaśmialiśmy się resztą

- A co wam? – spytali  z uśmiechem oboje

- Że co?

- Że to? – James podniósł moją rękę

- No to. – powiedzieli, a teraz Carlos i Kendall zachłysnęli się pijąc

- No co? Tylko pierścionek. – uśmiechnęłam się

- Zaręczynowy.

- No i? – spytałam, a potem zaśmiałam się

- I było się kłócić? – spytała Magda i pokręciła głową

- Ej! – zaśmiałam się  z Jamesem

Wszyscy nam pogratulowali, wyściskali, a potem James poskarżył się, że prawie zawału dostał i opowiedział o tym jak nie pozwolił mi dojść do słowa, a oni wszyscy skomentowali to śmiechem.

- James ja Ci współczuje. – powiedział Logan

- Pyszczek. – powiedziałam i dostał ode mnie kopa

- No ej! – zaczął rozmasować nogę

- Nie radzę jej mówić niepodobających jej się rzeczy. – stwierdził Kend

- Na Tobie się jeszcze zemszczę.

- Niby jak? – zaśmiał się

- A pamiętasz akcję pod drzewem? – wyszczerzyłam się

- Nie zrobisz tego!

- Zrobię. Pożałujesz.

- No nie! – założył ręce

- Co Ci zrobiła? – spytała Magda śmiejąc się

- Nie ważne. – powiedzieliśmy razem

- A po za tym niedługo się dowiecie. – uśmiechnęłam się

- W takim razie nigdzie z Tobą nie wychodzę.

- To przyśle tu Patusię. – zaśmiałam się

- W takim razie będę Ci uciekał.

- Tak na pewno.

- James powiedz jej coś. – spiorunował mnie wzrokiem

- James na to nie ma wpływu. Zemsta będzie słodka. – zatarłam ręce

- To chłopaki chodzą z nami.

- Nie ma problemu. – powiedziałam i po chwili oboje się zaśmialiśmy

- Jak oni też będą mieli przerąbane to nie ma sprawy.

- A no i uprzedzam Cię James, że niedługo będą w gazecie fotki moje i Kenda.

- Jak robicie co?

- Jak wtula się we mnie, gdy… A nie powiem.

- No ej! – powiedział James

- No yyhh… - zbliżyłam się do ucha Jamesa i szepnęłam – krzyknęłam coś tam Kendall Schmidt i kilka dziewczynek zareagowało, a potem gdy wyszliśmy jakaś Patrysia się na niego rzuciła. – wybuchł śmiechem

- Dzięki. – zmrużył oczy Kendall

Zjedliśmy kolację i każdy miał dość dzisiejszego dnia. Wszyscy padliśmy, szybko zasypiając. Kolejny dzień spędziliśmy na leniwie siedząc w namiocie. Nikomu nie chciało się nigdzie ruszać tyłka, ale następnego dnia wybraliśmy się nad morze. Po drodze stanęłam i wyszczerzyłam się.

------------------------------------------------------------------------------------------

Po pierwsze: nie przestaje pisać! :) Źle mnie zrozumiałyście :)

Po drugie: domyślacie się co zrobi Karola? ;)

Po trzecie: z okazji Walentynek notka na każdym blogu :)

I po czwarte: Są te Walentynki to musiałam ich pogodzić :D
i właśnie znalazłam :D http://besty.pl/641478