rozdział 2

to dodaje kolejny rozdział:) mam nadzieję, że komuś się spodoba mój blog:)

-----------------------------------------------------------------------------------------------

Po chwili okazało się, że to horror. Od razu na pierwszej scenie się przeraziłam i wzięłam szybko pilota i zatrzymałam film.

- Ej! – krzyknęli wszyscy

- Nie mam zamiaru oglądać horrorów, bo ich nie cierpię.

- Nie mamy nic innego. – powiedział Logan

- Tylko horrory oglądacie?

- Pewnie.– powiedział Carlos

- Super. – Logan wziął ode mnie pilota i wcisnął play

- No wiesz. – spojrzałam na niego z wyrzutem

- Masz Jamesa obok.

- Ale mi pocieszenie. – gdy to powiedziałam, na ekranie pojawiło się coś obrzydliwego i wtuliłam w Jamesa

- A jednak. – zaśmiał się Kendall, a ja spiorunowałam go wzrokiem, od razu przestał się śmiać

Zadzwonił mój telefon.

- O tak. Wybawca. – wyjęłam telefon, dzwonił Łukasz. Zupełnie o nim zapomniałam.

- Yyy… Zaraz wrócę. – powiedziałam i poszłam szybko do kuchni

- Tak?– odebrałam

- Hej kotku. Gdzie jesteś?

- Na spacerze. – powiedziałam szybko

- Przyjdę do Ciebie.

- Wiesz chce pobyć trochę sama i pozwiedzać trochę.

- Stało się coś? – spytał

- Nie, nic. Po prostu chce sobie pobyć trochę sama.

- No dobrze kotku. Do zobaczenia.

- Na razie. – powiedziałam i rozłączyłam się

Wróciłam do chłopaków i jakoś przemęczyłam ten film przy okazji czasami wtulając się w Jamesa, a gdy wtulałam się w niego, chłopaki czasami mnie nabierali i oglądałam te straszne akcje, więc gdy powiedzieli:

- Hej, film się skończył. – powiedział Logan

- Na pewno? – nie chciałam im wierzyć

- Tak. – powiedział Kendall, odsłoniłam powoli oczy

- Nigdy więcej nie oglądam z wami horrorów. – wszyscy się zaśmiali, a ja spojrzałam na nich groźnie

- Mam ochotę na pizzę. – powiedział Carlos i wszyscy się zaśmialiśmy wraz z nim

- Ok, idę zamówić. – Carlos wstał i poszedł do kuchni

Po chwili zadzwonił mój telefon. Jakiś nieznany numer.

- Tak? – powiedziałam odbierając

- Chciałbym zamówić pizzę.

- Że co?

- Carlos. – poszłam do kuchni

- Skąd pani zna moje imię? – rozłączyłam się

- Zadzwoniłeś do mnie. – spojrzał na telefon

- Sorki. – chłopaki w salonie zaczęli się śmiać, a my po chwili z nimi

- A w ogóle skąd masz mój numer?

- Gdy podawałaś numer Jamesowi to napisał na moim telefonie, bo nie mógł żadnej kartki znaleźć i sobie zapisałem od razu.

- No spoko. – wyszłam z kuchni i zaczął znów dzwonić mój telefon

- Carlos! – odwróciłam się do niego, a chłopaki się zaśmiali

- No sory. Pizzeria jest kontakt dalej. – zaśmialiśmy się

Rozłączył się  i po chwili zadzwonił mój telefon.

- Nie mów, że to Ty. – stanęłam

- Teraz to na pewno nie ja. – spojrzałam na telefon Julia

- Masz szczęście.

- No co tam? – odebrałam i usiadłam na schodach

- Gdzie jesteś?

- Amm… Rozmawiałam z Łukaszem.

- Dawno to było.

- Wrócę niedługo.

- To pośpiesz się. Obiad jest gotowy.

- Jedzcie beze mnie.

- Na pewno?

- Tak. Jeszcze trochę sobie pochodzę.

- No dobra. – rozłączyłam się, a wszyscy patrzyli na mnie dziwnie

- Po jakiemu Ty mówiłaś? – spytał Kendall

- Po polsku.

- Myślałem, że jesteś amerykanką. – powiedział Logan

- Nie. – pokręciłam głową

- Ale nazywasz się Caroline. – wtrącił Carlos

- Nie. Powiedziałam swoje imię po angielsku, bo James miał problemy z jego wymówieniem.

- A jak masz na imię? – spytał Kendall

- Karolina.

Wszyscy powtórzyli moje imię z amerykańskim akcentem.

- Już wolę Caroline. – zaśmiałam się

- Naucz nas czegoś w tym języku. – przysiadł obok mnie Carlos

- A co chcesz umieć? – uśmiechnęłam się

- Na przykład fajna z Ciebie laska. – poruszył brwiami, a ja zachichotałam

- Fajna z Ciebie laska. – powiedziałam po polsku       

- Fajna z Siebie laska.

- Jeszcze raz. Powiedziałeś fajna z siebie laska. – Kendall zaśmiał się

- Ej! – obruszył się Carlos

- Carlos nie przejmuj się. Zobaczymy jak mu pójdzie zaraz. Fajna z Ciebie laska.  – powtórzyłam mu

- Fajna z Ciebie laska. – powtórzył prawie dobrze

- Jeszcze raz.

- Znaczy jeszcze raz. – powtórzyłam po angielsku

- Fajna z Ciebie laska.

- Super. – uśmiechnęłam się

- Nie jest tak źle. – odwzajemnił uśmiech

- No to teraz dawaj Kendallku. – powiedział mierząc go wzrokiem

- Wajna z szebie laska. – zaśmiałam się

- Coś Ci nie wyszło. – Carlos zrobił współczującą minę i zaśmiał się

- Fajna z szebie laska. – powtórzył

- Kendall ciebie nie szebie.

- Ciebie? – powiedział pytająco

- Tak. A teraz powtórz.

- Fajna z Ciebie laska.

- Od kiedy to ja jestem nauczycielką polskiego? – powiedziałam do siebie, a oni na mnie dziwnie spojrzeli

-Dobra nie ważne.

- Fajna z Ciebie laska. – powiedział perfekcyjnie Logan

- Wow. – powiedziałam zdumiona

- Ma się ten dar. – zaśmiał się Logan

- Jamuś teraz Ty. – odwrócił się do niego

- Ja tego nie powtórzę. – powiedział zmartwiony

- James dajesz. – wstałam i usiadłam obok niego

- Fajna z Ciebie laska. – powtórzyłam mu

- Fajna z szebie lasha? – powiedział niepewny

- Prawie. Ciebie powtórz.

- Ciebie?

- Jeszcze raz.

- Ciebie.

- Tak. Laska.

- Laska?

- Jeszcze raz.

- Laska.

- Właśnie. Fajna z Ciebie laska.

- Fajna z Ciebie laska.

- No widzisz. Tak trudno było?

- W miarę.

- Karolina. – powiedział Logan

- Hmm? – spojrzałam na niego

- Dobrze powiedziałem?

- Powiedzmy.

- Karolina.

- Dobrze, dobrze. – uśmiechnęłam się

- A jak powiedzieć cześć? – spytał Kendall

- Cześć.

- Cieść. – powtórzyli jednogłośnie

- Cześć. - powtórzyłam

- Cześć. – powiedzieli już prawie dobrze
- Może być. – uśmiechnęłam się

Po chwili przyjechała pizza i poczęstowali również mnie. Około szesnastej wróciłam do domu. Kłamałam, że byłam na spacerze. Gdy weszłam na górę z naszego pokoju, a w zasadzie mojego i Łukasza wychodziła Maja.

- O hej. Co tam robiłaś? – spytałam

- Aaa… Przyszłam spytać czy jesteś.

- Co chciałaś?

- Nie… Tak przyszłam, bo mi się nudziło. Dobra ja lecę. – odeszła ode mnie szybko

Weszłam do pokoju, a Łukasz zakładał koszulkę.

- Co Maja chciała? Zachowywała się jakoś dziwnie.

- Yyy… Przyszła zapytać czy już wróciłaś. A właśnie gdzie tak długo byłaś?

- Mówiłam Ci, że na spacerze.

- Tak długo?

- A co nie mogę? – usiadłam sobie na łóżku

- Możesz kotku. – podszedł do mnie i zaczął całować kładąc się na mnie, a po chwili jego ręce przejechały pod moją bluzkę i chciał ją zdjąć, ale go zastopowałam

- Łukasz przestań. – odciągnęłam jego ręce

- My nigdy tego nie zrobimy. – powiedział kładąc się obok mnie

- Łukasz… - przybliżyłam się do niego i spojrzałam mu w oczy

- Nie jestem na to gotowa. Aż tak Ci się śpieszy?

- Co Ci zależy? To tylko seks.

- Skoro to tylko seks, więc możesz zaczekać.

- Nie w tym sensie mówiłem.

- Sens jest ten sam.

- Kochanie no… - przekręcił nas

- Ponieś się chwili. – zaczął całować mnie po szyi...