rozdział 13

Wsiedliśmy do jakiejś taksówki i po kilkunastu minutach byliśmy pod domem cioci Julii. Weszliśmy do domu, a Julka spytała od razu:

- Co to za słodziak? – spojrzała na Madzię

- To moja siostra. – uśmiechnęła się do Julii

- Cześć jestem Julka. A Ty jak masz na imię? – spytała podając jej rękę

- Jestem Madzia.

- Bardzo ładnie. Chodźcie na śniadanie. – powiedziała

- Zaraz przyjdę tylko odłożę rzeczy. – powiedziałam

- Dobrze.

- Pójdę z Tobą. – powiedziała Magda

- Jak chcesz. – wzięłam ją za rękę i poszłyśmy na górę, a za nami szedł Łukasz

- Możecie zająć nasz dawny pokój. – odezwał się Łukasz już na górze

- Dzięki. – powiedziałam i weszłyśmy z Madzią do pokoju w którym stało się to wszystko, ale były tu moje ciuchy i chciałam tu zostać

- Ładnie tu. – powiedziała mała rozglądając się po pokoju

- Cieszę się, że Ci się podoba.

- A Twój chłopak tu mieszka? – spytała

- Nie, nie mieszka. – zaśmiałam się

- A poznam go?

- A chcesz? – uśmiechnęłam się

- Oczywiście.

- Tylko on nie mówi po polsku.

- To mi przetłumaczysz jak coś nie będę umieć. – uśmiechnęła się

- Poznasz go jutro i będę miała do Ciebie jutro prośbę.

- Jaką?

- Chodzi o to, że ostatnio nastraszyłam jego kolegę i powiedziałam, że umrze za 7 dni, a akurat jutro to będzie ten dzień.

- Chcesz go nastraszyć? – uśmiechnęła się

- Tak. Pomożesz mi?

- Pewnie. – zaczęła chichotać

- Dobrze porozmawiamy potem, a teraz chodź na śniadanie.

Zeszłyśmy na dół i zjadłyśmy śniadanie.

- Karolina, a czemu jak wyjeżdżałyśmy jadłyśmy śniadanie, a teraz też tutaj jemy śniadanie? – spytała

- Bo tutaj jest inna strefa czasowa. U nas jest teraz 8 rano, a w Warszawie jest teraz 18.

- Naprawdę?       

- Tak. Mówi prawdę. – powiedziała Julia

- To fajowo. – powiedziała rozbawiona Madzia

- Chcecie się przejść na spacer? – spytał Łukasz po śniadaniu

- Ja bym wolała się przespać. – powiedziała Madzia

- No to chodźmy. – wstałam i wzięłam ją za rękę

Gdy weszłyśmy na górę powiedziałam:

- I znowu mnie wybroniłaś. – uśmiechnęłam się do niej

- Eee tam. Trzeba sobie pomagać.

- A naprawdę chce Ci się spać?

- W sumie to nie, ale można by się przespać, bo lepsze efekty nastraszenia będą w nocy.

- Nie pomyślałam o tym. – uśmiechnęłyśmy się zadziornie

- To o której idziemy? – zapytała

- Chce, żebyś się wyspała.

- O to się nie martw. – przytuliła mnie

- Jak się obudzisz.

- A będzie nas miał to wpuścić, żeby ten pan się nie dowiedział?

- Będzie. – uśmiechnęłam się

- To ja się kładę. – powiedziała i wgramoliła się na łóżko

- Dobrze, a ja załatwię sprawę do końca.

- Dobrze. – pocałowałam ja w policzek, a ona się uśmiechnęła i po chwili zasnęła

Wyszłam na balkon i wybrałam numer Karoliny.

- Jak tam słońce? Jesteś już w L.A? – usłyszałam po pierwszym sygnale

- Tak jestem.

- No to wbijaj. – powiedziała

- Madzia teraz zasnęła, a ja też chce się przespać.

- Madziula ładnie. A po za tym nie spałaś w samolocie?

- Spałam, ale wiesz, że jutro wtorek iii…

- I co? – spytała

- Jutro mija 7 dzień odkąd oglądaliśmy ten horror.

- No nie mów, że chcesz straszyć pana C. – zaśmiała się

- Chce. – zaśmiałam się chytrze

- No ok. Jakoś mogę pomóc?

- Potrzebuje w nocy się jakoś tam dostać.

- Dzisiaj chłopaki zamierzają właśnie zrobić sobie maraton.

- O to jak będziemy szły to wyśle Ci smska, a Ty otworzysz drzwi, a za jakiś czas my wejdziemy, ok.?

- Pewnie. Ciekawe co zrobi tym razem. – zaśmiała się

- To Karolina? – usłyszałam Jamesa

- Nie. Powiedz, że to nie ja.

- Jemu można powiedzieć.

- Oj dowie się potem. – zaśmiałam się

- No ok.

- Nie James to nie ona. – powiedziała do niego

- A nie wiesz kiedy przylatuje?

- Nie wiesz. – powiedziałam do niej

- Nie wiem. – powiedziała do niego

- Zapytaj czy już się stęsknił. – zaśmiałam się

- A co już się tak stęskniłeś? – spytała Karolina chichocząc

- Nawet nie wiesz jak bardzo.

- Wyszedł, a jak widać zależy mu na Tobie.

- No to fajnie. – uśmiechnęłam się

- To do zobaczenia. – powiedziała

- No pa. – powiedziałam i weszłam do pokoju

Położyłam się do łóżka i zasnęłam. Około 19 obudziłam się i zauważyłam, że Madzia rysuje coś przy biurku. Podeszłam do niej i zobaczyłam co to.

- A kto to? – spytałam z uśmiechem, a ona szybko schowała obrazek

- Dowiesz się jak skończę. – uśmiechnęła się

- No dobrze. Zaraz wracam. – powiedziałam i poszłam do łazienki

Gdy wróciłam Madzia czekała na mnie uśmiechnięta.

- Proszę. – powiedziała dając mi kartkę, a ja spojrzałam na nią i były tam dwie osoby

- Jak myślisz kto to? – spytała

- My? – uśmiechnęłam się, kucając

- Tak. – uśmiechnęła się radośnie i mnie przytuliła

- Jesteś słodka. – pocałowałam ją w policzek

- Od razu Cię polubiłam. – uśmiechnęła się

- A nie pokochałaś? – zapytał rozbawiona

- A nawet i pokochałam. – zaśmiała się i mocno przytuliła

- Też Cię kocham mała. – pogłaskałam ją po głowie

- O której idziemy? – spytała

- Już się nie możesz doczekać? – powiedziałam rozbawiona

- Tak. – podskoczyła kilka razy

- Na razie chodźmy na kolacje. Jesteś głodna?

- Troszeczkę.

- No to idziemy.

Zeszłyśmy na dół i zjadłyśmy coś. Napisałam potem do Karoliny czy już oglądają horrory. Odpisała, że tak. Poszłyśmy do pokoju i znalazłam w walizce stare prześcieradła, które zabrałam ze sobą.

- A po co Ci one? – uśmiechnęła się

- W to będziemy ubrane.

- Ok.

Zapakowałam je w torbę i wpadła do nas Julka.

- Co robicie? – spytała z uśmiechem

- A nic. Nudzimy się.

- A nie przeszłyście byście się ze mną do sklepu? – spojrzałam na Madzię, a ona pokiwała głową

- No dobrze.

Zeszłyśmy wszystkie na dół i poszłyśmy do sklepu. Wzięłam sobie sok pomarańczowy i okazało się, że Magda też go uwielbia. Julka zrobiła swoje zakupy i wróciłyśmy do domu. Po drodze Julia powiedziała, że jej ciocia załatwiła dla nas 4 bilety na koncert, a że Majka wyjechała to pójdzie za nią Madzia. Przystałam na tą propozycję. Było już po 21 jak weszłyśmy do domu. Udałyśmy na górę i wzięłam torbę po czym wróciłyśmy na dół i skierowałyśmy się do chłopaków. Po drodze napisałam do Karoliny, że już idziemy, a po chwili dostałam smsa, że już otwarte. Przed wejściem szepnęłam jeszcze do niej:

- Na pewno nie jesteś śpiąca?

- Nie. Już się nie mogę doczekać.

Weszłyśmy cicho przez drzwi i wzięłam ją sobie na ramiona, a potem zarzuciłam na nas prześcieradło.

- Gotowa? – spojrzałam na nią

- Tak. – uśmiechnęła się

- Nie śmiej się, dobrze?

- Oczywiście.

Powoli weszłam do salonu i powiedziałam zmienionym głosem:

- Carlos czas na Ciebie. – wszyscy spojrzeli na mnie zdziwieni

- Aaa! – wydarł się Carlos i schował za sofę

- Nie uciekniesz przede mną. – zbliżałam się do nich

- Ratunku! – uciekł na górę, a ja potknęłam się i upadłbym gdyby nie James, ale Magda spadła ze mnie.

- Madzia! – krzyknęłam szybko i podbiegłam do niej, która wylądowała na kolanach Kendalla

Zdjęłam z niej prześcieradło.

- Nic Ci nie jest? – spytałam

- Nie. To było super. – zaczęła się śmiać

- Jeju. – wzięłam ją z Kendalla i przytuliłam mocno

- Spokojnie nic mi nie jest. – uśmiechnęła się

- To Twoja siostra? – spytała Karolina

- Tak. – odwróciłam się do nich i uśmiechnęłam się

- Cześć jestem Karolina. – powiedziała podając jej rękę

- Ty też? – uśmiechnęła się

- Tak się składa. – zaśmiała się

- To Ty? – Carlos zszedł góry

- Nie to my. – zaśmiałam się

- Małpo! – zaczął mnie gonić ze śmiechem, aż w końcu mnie dogonił i zaczął łaskotać

- Masz za swoje. – powiedziała Madzia i zaczęły się śmiać z Karoliną

- No dzięki siostra. – powiedziałam śmiejąc się

- Carlos zostaw ją. – podszedł James i odciągnął go po czym pocałował, a Madzia do nas podbiegła

- Zostaw ją!  – wepchnęła się między nas i odepchnęła go

James spojrzał na nią zdziwiony.

- Powiedziała, żebyś ją zostawił. – przetłumaczyła mu Karolina i zaśmiała się

- Ona ma chłopaka. – spojrzała na niego groźnie, a ja z Karolą zaśmiałyśmy

- O co chodzi? – spytał zdezorientowany James

- Masz ją zostawić, bo ma chłopaka. – powiedziała Karolina, a chłopaki zaczęli się śmiać

- Jest gorszy niż ten Łukasz. – oburzyła się i założyła rączki