rozdział 22

- Do cholery Karolina co Ty tu robisz z Łukaszem? – spytał zdziwiony Logi

- Logan ja Cię proszę nie mów nic Jamesowi. – powiedziałam prosząco

- Ty mi powiedz co Ty robisz u ginekologa?

- Jakbyś nie wiedział. – spuściłam głowę

- Wpadłaś z nim?

- Tak. Jeszcze zanim byłam z Jamesem.

- Dlatego odeszłam od niego i teraz jesteś z Łukaszem?

- No tak. Jestem z nim tylko ze względu na dziecko nie żeby coś. – zaczęłam zaprzeczać

- Ok wyluzuj. Kochasz Jamesa?

- A jak myślisz? – uniosłam brwi

- Tak jak i on Ciebie kocha. – stwierdził i oparł się o umywalki

- Wiem o tym. Często mi to mówi.

- Kontaktujesz się z nim? – spojrzał na mnie znów zdziwiony

- Czasami ze sobą rozmawiamy.

- A to pewnie po Twoich telefonach chodzi cały rozpromieniony. – zaśmiał się, a ja się uśmiechnęłam

- Ale Logan ja Cię proszę nie mów nic Jamesowi, że mnie widziałeś, że jestem w ciąży. Nic, ok.?

- Karolina to mój przyjaciel.

- Już nie jestem Karolina.

- Zmieniłaś dane? – spojrzał na mnie głupio

- No chyba. Ja nawet 18 nie mam, a Łukasz załatwił nam dowody na lewo.

- A jak się teraz nazywasz?

- Alice Diamond.

- Tak jak James w serialu. – zaśmiał się

- No nie mów? – spojrzałam na niego i zaśmiałam się

- Dobra ja lecę na badania. I proszę nie mów tego Jamesowi.

- Ok. Ale masz się do mnie odzywać. Jak będziesz mogła gadać to telefon do mnie i powiedz czy chłopiec czy dziewczyna. – uśmiechnął się

- Jeszcze za wcześnie. – pokręciłam głową rozbawiona

- Oj ale i tak zadzwoń. – uśmiechał się wciąż

- Ok. Ale obiecujesz? – chciałam być pewna

- Obiecuje. Kobietom w ciąży nie można odmawiać. – zaśmiałam się

- Dzięki. Na razie. – pożegnaliśmy się buziakiem w policzek i wyszliśmy

Poszłam pod gabinet i po chwili weszliśmy z Łukaszem. Wróciliśmy do domu i Łukasz poszedł do pracy. Wyciągnęłam telefon i wybrałam numer Jamesa.

- No hej słońce. – wiedziałam, że się szczerzy

- James no weź. Wiesz ze z nas nic nie będzie. Nie mogę.

- Oj kotek. Jeszcze zobaczymy. Miłość zawsze wygrywa. – zaśmiałam się

- Co tam u was?

- A wszystko ok. Jesteśmy w studio i nagrywamy nową piosenkę.

- A nagraliście tą co leżała u Ciebie w pokoju?

- Czytałaś? – zdziwił się

- Czytałam. – uśmiechnęłam się

- Nie uśmiechaj się tak tam. Podobała Ci się?

- Jest cudna.

- Właśnie ją nagrywamy.

- Na serio? To super.

- Chłopakom się spodobała, Gustavo też no to nagrywamy.

- A jaki ma tytuł?

- Nothing even matters. – powiedział i po chwili usłyszałam gdzieś tam Kendalla

- Dobra leć. Nie chce żeby wiedzieli o mnie.

- Ale kotek nie muszą wiedzieć, a możemy jeszcze rozmawiać.

- Leć nagrywać.

- No dobra skarbie. Kocham Cię.

- A ja Ciebie James. – cmoknął do słuchawki i rozłączył się

Wybrałam teraz numer Logana.

- Co tam Alice Diamond? – zaśmiał się odbierając

- Diamond? – usłyszałam Jamesa

- Logan nie żyjesz.

- Oj cicho. – powiedział do mnie

- Mam nową znajomą. Cicho siedź. – skierował do Jamesa i usłyszałam, że gdzieś idzie

- Ok już jestem sam. Jak po badaniach?

- Wszystko ok. Bobas zdrowo się rozwija.

- No to fajnie. James z Tobą gadał, prawda?

- Tak. – zaśmiałam się

- Jak zwykle się cieszył. – zaśmiał się ze mną

- Nagrywacie piosenkę Jamesa. – uśmiechnęłam się

- No tak. Ma chłopak talent.

- Nie śmie się chwalić ale napisał ją po naszej kłótni, więc jestem przyczyną. – zaśmiałam się znów

- A to fakt. Nie pomyślałem. – usłyszałam, że walnął się w czoło

- Pan detektyw. – zaśmiałam się kolejny raz

- Logan! – usłyszałam, że chłopaki go wołają

- Dobra leć i nagrywajcie tą piosenkę, ale jak ją nagracie to chce ją od razu usłyszeć.

- Będziesz miała zaszczyt usłyszeć ją pierwsza po nagraniu, oprócz ekipy oczywiście. A przy okazji pretekst o spotkania. Chce zobaczyć gdzie mieszkasz.

- Tak jasne, a potem powiesz Jamesowi o wszystkim się dowie i nie będzie chciał mnie znać.

- James nie będzie chciał Cię znać? Dziewczyno on Cię kocha ponad życie.

- Dobra nie ważne. Możemy się spotkać, ale nikt się nie może dowiedzieć o tym, że o mnie wiesz.

- Ok Alice i ogólnie nie pasuje do Ciebie te imię. – powiedział rozbawiony

- Wiem, ale cicho nie marudź. Leć, na razie.

- No pa.

Wyłączyłam telefon , a potem poszłam zrobić jakiś obiad. Łukasz wrócił wieczorem i zjedliśmy go, a potem usiedliśmy oboje w salonie i oczywiście przyciągnął mnie do siebie, a następnie położył rękę na moim brzuchu.

- Jak tam dzionek spędziłaś? 

- Jak zwykle się nudziłam.

- Za kilka miesięcy dzidziuś już będzie z nami.

- Boję się. Nie chciałam tego dziecka. Jestem za młoda.

- Kochanie a chcesz to dziecko?

- Dziecko nic nie jest tu winne. Ono będzie i nic już się nie zmieni.

- Ale chcesz te dziecko?

- Lepiej by było jak by go nie było.

- Ale już jest.

- No wiem. Skończmy już ten temat. Jak tam w pracy?

- Dobrze.

- A gdzie Ty w ogóle pracujesz? Zawsze omijasz ten temat. – podniosłam głowę i spojrzałam na niego

- Nie ważne kotku. – pogłaskał mnie po głowie

- Łukasz powiedz mi. – spojrzałam na niego prosząco

- Nie musisz wiedzieć.

- Łukasz.

- Nie Karolina.

- Łukasz do cholery. Mam prawo wiedzieć.

- Nie powiem Ci.

- Łukasz no.

- Nie nalegaj. Idę wziąć kąpiel. – wstał i poszedł do łazienki

- Super. – ułożyłam się na sofie i włączyłam telewizor na program muzyczny i akurat leciała piosenka Big Time Rush, zasłuchałam się w nią i przyglądałam się chłopakom czyt. Jamesowi;)

Potem leciała już piosenka innego zespołu i przełączyłam go. Po jakimś czasie wrócił Łukasz w samym ręczniku. Zawsze próbował mnie jakoś uwieść, ale nie udawało mu się to :) Odwróciłam się do niego plecami.

- Obraziłaś się na mnie? – spytał podchodząc do mnie, a ja nic nie odpowiedziałam

- Kochanie nie chce Cię w to mieszać. Nie chce, żebyś w razie czego miała problemy.

- Jakie problemy? – zdziwiłam się odwracając do niego

- Kotku nie wypytuj. Tak będzie lepiej.

- W co Ty się wpakowałeś?

- Nic takiego.

- Tam gdzie pracujesz to jest nielegalne?

- Można tak powiedzieć.

- Łukasz nie pakuj się w to. – usiadłam patrząc na niego

- Kuzyn mi to załatwił. Próbowałem z tego wyjść, ale nie mam szans.

- Cholera Łukasz nie musiałeś się w to pakować.

- Teraz już tego nie zmienię.

- Łukasz, ale policja Cię nie złapie?

- Mam taką nadzieję kotku. – pogłaskał mnie po policzku

- Łukasz coś Ty narobił?

- Będzie dobrze.

Dwa tygodnie później włączyłam telefon i miałam wiadomość od Logana, że piosenka gotowa. Zadzwoniłam od razu do niego.

- Co tam Alice? – zaśmiał się

- Oj spadaj. – zachichotałam

- Mam wpaść z piosenką? – spytał rozbawiony

- No właśnie. – uśmiechnęłam się

- To dawaj adres.

Podałam mu adres i po godzince usłyszałam dzwonek do drzwi. Poszłam z uśmiechem mu otworzyć.

- Hej. – przywitałam go buziakiem w policzek

- Witaj Alice. – wparował do środka śmiejąc się

- Oj Logan. Nie czepiaj się. Nie ja wybierałam.

- Co nie znaczy, że nie mogę się ponabijać. – rozebrał się i powiesił kurtkę

- Małpa. – uderzyłam w ramię

- Jaki milutki komplement. – odparł z uśmiechem i wyjął z kieszeni kurtki płytę, po czym szybko ją wyrwałam i poszłam do pokoju

- No ej! – krzyknął za mną i wszedł do salonu

- Oj cicho. – załączyłam płytę i zaczęłam wystukiwać rytm palcami na radiu

- Fajne. – uśmiechnęłam się

- Ma się ten talent. – zaśmiał się

- Nie ma to jak samouwielbienie. – zmrużyłam oczy

- Właśnie tak. – uśmiechnął się, a ja zachichotałam

- Napijesz się herbaty albo kawy? – spytałam

- Herbaty. – poszliśmy do kuchni i zagotowałam wodę

Porozmawialiśmy trochę i zadzwonił jego telefon.

- Muszę lecieć do studia. Gustavo coś chce.

- No dobra i dzięki, że wpadłeś. – uśmiechnęłam się

- Nie ma za co. Będę składał Ci takie wizyty.

- Nie Logan, proszę nie.

- Czemu? – zdziwił się

- Nikt u mnie nie bywa, a jak Łukasz by się dowiedział, a tym bardziej jakby był w domu jak byś przyjechał to ja nie chce myśleć, jaką awanturę by mi zrobił.

- No ok. Ale Ty praktycznie cały czas masz wyłączony telefon. – powiedział z wyrzutem

- Nie chce, żeby mama albo tata czy ktoś z moich znajomych dzwonił.

- Wiesz, że oni zgłosili Twoje zaginięcie na policji.

- Fuck… - stwierdziłam tylko

- To było do przewidzenia.

- No wiem, ale jak na razie nikt mnie nie znalazł, a za miesiąc będę mieć 18 lat i nic mi nie będą mogli zrobić, bo mogę robić wtedy co chce.

- To fakt. Ale jak to za miesiąc? Kiedy masz urodziny?

- 18 grudzień.

- O to następnym razem prezencik trzeba szykować. – uśmiechnął się

- Oj Logi przestań.

- Alice. – zaśmiał się

- Przestaniesz mi dokuczać? – powiedziałam rozbawiona

- Nigdy. – wyszczerzył się i jego telefon zaczął znów dzwonić

- Dobra lecę. Zgadamy się jakoś.

- Pewnie.

Pożegnaliśmy się i pojechał. Wyciągnęłam telefon, włączyłam go i wybrałam numer Jamesa.

- Hej. Co tam u was? – spytałam jakby nigdy nic

- A super. Wczoraj usłyszeliśmy piosenkę w pełnej wersji.

- Śliczna jest. – powiedziałam

- Fajnie brzmi, co nie?

- Nom. – zgodziłam się z nim i dopiero ogarnęłam co powiedziałam

- Ej skąd wiesz jak brzmi?

- Yyy…

------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Yyy i co teraz? :D Jak sądzicie co mu odpowie? :) Czy może w końcu się pogodzą? :)
Tak ogólnie czytałam dziś Bravo i z tyłu jest komiks z BTR bardzo beznadziejny ;)
Kendall zrobił sobie tatuaż, a chłopaki się z niego nabijają :P
A odcinek mam nadzieję, że się podobał :)