rozdział 23

Yyy… Muszę kończyć. – rozłączyłam się szybko

Niecały miesiąc później gdy Łukasz wpadł do mieszkania powiedział:

- Karolina musisz się stąd wyprowadzić. – powiedział i poszedł na górę

- Co się stało? – poszłam za nim

- Masz nie być pod żądnym pozorem sama.

- Ale co się stało?

- Dostałem wezwanie na policję gdzie się nie stawiłem i złapali mnie. Sprzedałem jednego i jego koledzy chcą się ze mną policzyć, a policja chce mnie zamknąć.  – pakował moje ciuchy

- Jak to policzyć? – zdenerwowałam się

- No chcą mnie zabić. – spojrzał na mnie smutno

- W jaki sposób Ty pracujesz?

- Narkotyki.

- Dilujesz?! – wkurzyłam się

- Tak. – zadzwonił dzwonek do drzwi

- Idź otwórz. – zeszłam na dół i przede mną stało 2 policjantów

- Jest pan Christopher Diamond?

- Tak jestem. – wyszedł Łukasz

- Jest pan zatrzymany. – wcięło mnie

- Dobrze. – zszedł do nich

- Mogę się pożegnać? – spojrzał na mnie

- Chwila. – odpowiedział mu policjant, a on podszedł do mnie i przytulił mnie po czym szepnął do ucha

- Ja tak prędko nie wyjdę. Jak chcesz skontaktuj się z tym całym Jamesem. Pod żadnym pozorem masz nie być sama. Pieniądze dla naszego dziecka są w naszym pokoju za kaloryferem w dużej kopercie.

- Przecież Ty wyjdziesz. – zaczęłam płakać

- Mała nie martw się. Poradzisz sobie. Masz dużo pieniędzy dla siebie.

- Ale Łukasz… - szepnęłam i przytuliłam go mocniej

- Kocham Cię mała. – pocałował mnie, a ja odwzajemniłam

- W końcu. – uśmiechnął się

- Kretyn. – wtuliłam się w niego mocno, a po chwili policja go zabrała

Włączyłam szybko telefon i wybrałam numer Logana.

- Co tam? – spytał radośnie

- Logan… - znów zaczęłam płakać

- Hej Karola co się stało?

- Logan co ja mam zrobić?

- Mała, ale co się stało?

- Zamknęli Łukasza… Au! – zabolał mnie brzuch i szybko się za niego złapałam

- Hej co jest? – przestraszył się

- Logan przyjedź. – powiedziałam głośno oddychając

- Nie… - upuściłam telefon

- Cholera! – telefon się rozwalił

Po jakimś czasie ktoś zapukał do drzwi.

- Logi wchodź. – krzyknęłam i brzuch zaczął mnie znów boleć

- Logan nie mógł przyjechać, więc poprosił mnie. – do pokoju wszedł James

- James? Karolina? – powiedzieliśmy razem, a mnie znów zabolał brzuch

- Kotek co Ci jest? – przyszedł do mnie szybko

- James brzuch mnie boli.

- Ale? – spojrzał na niego

- Tak.. – powiedziałam smutno

- Z Łukaszem?

- Tak. Wpadłam z nim wcześniej.

- Kotku mogłaś mi powiedzieć. – pogłaskał mnie po policzku

- James ja przepraszam… Nie chciałam… Cholera! – złapałam się znów za brzuch, a on wziął mnie na ręce i zaniósł mnie do samochodu

Zawiózł mnie do szpitala, a tam zaczęli mi robić badania. Okazało się, że straciłam te dziecko. Było mi smutno, ale z jednej strony cieszyłam się też. Nie chciałam mieć dziecka z Łukaszem. Wypuścili mnie od razu do domu, a James odwiózł mnie do domu. Przez całą drogę żadne z nas nie odezwało się ani słowem. Gdy zgasił już samochód odezwałam się:

- James wejdziesz?

- Po co? – spytał oschło

- James przepraszam. – spuściłam głowę

- Karolina… Przecież się nie gniewam. – gdy podniosłam głowę zobaczyłam, że szeroko się uśmiecha

- No wiesz? – oburzyłam się, a po chwili oboje się zaśmialiśmy

- To wejdziesz? – uśmiechnęłam się

- Wejdę Alice. – zaśmiał się i wyszedł z samochodu

- Logi Ci powiedział? – spytałam wychodząc

- Nie, ale gdy zadzwonił do mnie dziś powiedział, że Alice coś się stało i czy nie mógłbym pojechać. Powiedziałem, że ok i powiedział tylko, żebym nie robił awantury i rozłączył się.

- Nie bądź na niego zły. Ubłagałam go, żeby nikomu nie mówił. – weszliśmy do środka i rozebraliśmy się, po czym poszliśmy do kuchni i zrobiłam coś ciepłego do picia.

- James ja Cię przepraszam za to wszystko. – chciałam usiąść na krześle, ale pociągnął mnie do siebie na kolana z uśmiechem, a potem objął mnie w talii, żebym nie spadła

- Kochanie ja Cię rozumiem. Wpadłaś z byłym i te zdjęcia były zrobione wtedy gdy mu to powiedziałaś, tak?

- No tak. Musiałam się do tego wszystkiego przyzwyczaić. Łukasz szybko znalazł mieszkanie i szybko się przeprowadziliśmy, bo chcieliśmy jak najszybciej zerwać kontakty. Nie chciałam mówić rodzicom o ciąży dlatego odeszłam z Łukaszem. – spuściłam głowę

- A tak ogólnie to gdzie on jest? – spytał

- Zatrzymali go. Jest na policji. – powiedziałam smutno

- Zdenerwowałaś się i poroniłaś. – stwierdził

- Tak. Z jednej strony to się cieszę, bo nie chciałam tego dziecka z nim, a z drugiej stronie to te dziecko niczemu nie zawiniło. – popłynęła mi łzy

- Mówisz, że z nim nie chciałaś. A ze mną byś chciała? – zmienił szybko temat i uśmiechnął się

- Głupek. – zaśmiałam się i przytuliłam go

- No co? Stwierdzam tylko fakty. – zachichotał

- Jak na razie dzieci nie planuje. Za młoda jestem. – powiedziałam rozbawiona i spojrzałam mu w oczy

- A właśnie. Ty masz niedługo urodziny. Według polskiego prawa będziesz już dorosła. – uśmiechnął się

- Niby tak. – uśmiechnęłam się

- Dobrze pamiętam, że 18 grudzień? – spytał z uśmiechem

- Tak. – pocałowałam go w policzek

- To za dwa dni. – stwierdził i odpłynął gdzieś myślami

- James nad czym myślisz? – zamyślił się i nic nie odpowiedział

- James no. – pogłaskałam go palcem po policzku

- Tak skarbie? – ocknął się

- Nic nie planuj. – powiedziałam poważnie

- Dobrze. – przekręcił oczami

- James. – powiedziałam surowo

- No ok. – powiedział z uśmiechem i spojrzał mi w oczy

- Kocham Cię James. – powiedziałam, a on uśmiechnął się słodko

- Ja Ciebie też skarbie. – musnął moje usta, a po chwili złączyliśmy się w namiętnym pocałunku, lecz po chwili zadzwonił mój telefon

- Logan… - odebrałam i zaczęłam płakać, a James spojrzał na mnie zdziwiony

- Co się stało? – spytał szybko Logan, a James chciał coś powiedzieć i zatkałam mu szybko usta ręką

- Pokłóciłam się z Jamesem.  Z tego już nic nie będzie. – zaszlochałam, a James się wyszczerzył

- Co? Co za pajac. Chłopaki dzwońcie do niego. – krzyknął, a ja szybko powiedziałam

- Poczekaj wezmę chusteczkę. – odsunęłam telefon

- Wycisz telefon. Będą do Ciebie dzwonić. – szepnęłam mu na ucho, a on wyciągnął szybko telefon i go wyciszył

- Już jestem. – powiedziałam przykładając telefon do ucha

- Kurczę Karolina sorki. Sądziłem, że się pogodzicie.

- Też miałam taką nadzieję, ale pokłóciliśmy się i to na maksa. – powiedziałam smutno

- Przyjechać do Ciebie? – spytał

- Nie Logan. Chce dziś być sama. – do Jamesa zaczął dzwonić Carlos

- Kurde ten kretyn nie odbiera. – usłyszałam Carlosa

- Karola spróbujemy się z nim skontaktować. Zobaczysz będzie dobrze.

- Mam taką nadzieję.

- Nie martw się. 

- Logan ja idę spać. Chce zapomnieć o dzisiejszym dniu.

- Ok. Zadzwonię jutro.

- Dobrze. Pa Logi. - rozłączyłam się

- Ma za swoje. Powinien mi powiedzieć. – powiedział James

- Ja sobie tylko teraz żartowałam, żeby mieli surprise.  James ja go ubłagałam, żeby Ci nic nie mówił.

- Ale…

- James nie bądź na niego zły. To wszystko moja wina. Powinieneś się na mnie gniewać, a nie na niego.

- Na Ciebie nie potrafię. – powiedział uśmiechając się

- Więc na Logiego też masz nie być zły.

- Ale kotek…

- James nie.

- No dobra. W sumie racja. Trudno mu było wybrać.

- Właśnie. James a Ty się naprawdę na mnie nie gniewasz?

- Nie skarbie. – uśmiechnął się, a ja pocałowałam go i po chwili wstał razem ze mną na rękach i przeszliśmy do sypialni

- Chcesz tego? – spytałam Jamesa

- Ja tak, a Ty? – spytał całując mnie i kładąc na łóżku

- Tak. – uśmiechnęłam się

Po wszystkim wtuliliśmy się w siebie i leżeliśmy tak prawie całą noc.

- Czyli znów jesteśmy razem? – spytaliśmy jednocześnie i zaśmialiśmy się

- Czyli? – spytaliśmy znów razem

- James. Karolina. – znów razem

- Zacznijmy od nowa, co? – powiedział, poprzednio kładąc palec na moich ustach

- Dobrze. – uśmiechnęłam się

- Ale chcesz tego? – spytał dla pewności

- Bardzo James. – musnął moje usta i zaczął nucić piosenkę, którą napisał po naszej kłótni i zaczęłam się uśmiechać. Śpiewał Nothing even matters.

Zasnęłam słuchając tą piosenkę. Gdy się obudziłam jak codziennie rano położyłam rękę na brzuchu, ale był strasznie płaski i usiadłam raptownie budząc przy tym Jamesa.

- Co się stało? – spytał przeciągając się

- Codziennie rano, gdy się budziłam kładłam rękę na brzuchu no i zaspana zdziwiłam się, że jest płaski.

- Kotku… - pogłaskał mnie po policzku

- Nie ważne. Jak się spało? – spytałam lekko się uśmiechając

- W końcu dobrze, bo z Tobą przy boku. – uśmiechnęłam się do niego

- Słodzisz. – pocałowałam go

Gdy jedliśmy akurat śniadanie, ktoś zadzwonił do drzwi. Poszłam otworzyć, a do domu wpadł właściciel do domu.

- Proszę się stąd wynieść. Nie będę wynajmował domu osobom, które sprzedają narkotyki.

- Ale proszę pana… - przerwał mi

- Nie ma mowy. Dzisiaj ma nie być tu ani Ciebie, ani żadnej rzeczy, któregoś z was.

- Ale…

- Nie ma żadnego ale. Klucze mają leżeć na stole. – wyszedł, a ja stałam tam wmurowana

- Czyli wprowadzasz się do nas. – powiedział James

- No przestań James. – zaprotestowałam

- Całe wakacje u nas mieszkałaś i jakoś nie byłaś przeciwna.

- Nie James.

- Przecież znów jesteśmy razem to możesz zamieszkać ze mną.

- James powiedziałam, że nie i nie zmienię zdania.

- Przestań się wydurniać. Chodź Cię spakujemy. – wziął moją dłoń i chciał zaprowadzić mnie na górę

- Cholera James! Nie będę mieszkać z wami!

- Dlaczego co?

- Nie James i już.

- Z Łukaszem to jakoś mogłaś, a ze mną nie możesz? Świetnie. – wziął kurtkę i wyszedł trzaskając drzwiami

- James! – wybiegłam za nim, ale odpalił już silnik i odjechał

Stałam tak przed drzwiami i zaczęłam płakać, a po chwili usłyszałam, że ktoś wysiadł z samochodu.

- James? – podniosłam głowę i…

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Tak na początek zaczęcia ferii dodaje ;)

a wy już zaczęłyście czy dopiero za jakiś czas? :)