rozdział 26

Wyszłam szybko z domu i skierowałam się do parku. Przechadzałam się w tą i z powrotem, gdy dobiegł do mnie Logan.

- Co tak szybko wybiegłaś? – spytał

- Pokłóciłam się z Jamesem. – przekręciłam oczami

- Znów?

- Nie dołuj.  – spojrzałam mu w oczy

- No dobra. Sorki. – przytulił mnie, a ja się w niego wtuliłam

- O co poszło? – spytał po chwili

- Rozmawiałam na skype z Karoliną, gdy on wszedł i serdecznie mi ogłosił, że musi wziąć tylko jakąś koszulkę dla Jessiki, bo zapomniała wziąć piżamy. Jak się tym zbytnio nie przejęłam to powiedział, że ma nadzieję, iż nie gadamy o nim, a na to ja, że jesteś najważniejszą osobą, żeby z każdym o nim gadać no i w końcu stwierdził, że jestem zazdrosna i zaczął mnie całować, ale go odepchnęłam. Zapytał czy mi na nim zależy no i wygarnęłam mu, że o wszystko ma do mnie pretensje i nawet nie da mi nigdy wytłumaczyć, tylko mówi swoje i wychodzi, więc powiedział, żebym mu powiedziała teraz dlaczego nie chciałam z wami zamieszkać na to ja, że teraz nie mam ochoty i wyszłam.

- Chcesz z nim być? – spytał Logi

- Zastanawiam się nad tym głęboko. – powiedziałam mu szczerze

- James jest czasami trochę za bardzo nadpobudliwi i lubi być pierwszy.

- Nie raz się o tym przekonałam. – powiedziałam smutno i schowałam ręce w kieszenie, bo zimno mi się zrobiło

- Wracamy do domu. Już późno i zimnawo. – objął mnie ramieniem

Gdy weszliśmy do domu to oboje poszliśmy do swoich pokojów, a w moim była Jess i spała w koszulce Jamesa. W tej co i ja pierwszego dnia. Specjalnie to robi. Ja wzięłam swoją piżamę i poszłam się przebrać. Wychodząc, wpadłam na Carlosa.

- Sorki. – uśmiechnęłam się przepraszająco

- No spoko.

- Wiesz, że jutro przyjeżdża… - przerwał mi

- No wiem. – wyszczerzył się

- Tylko wiesz, żeby z tej tęsknoty dziecka nie było. – zaśmiałam się

- Ja aż tak plemny nie jestem jak ten Łukaszek. – odgryzł się i zaśmiał, a potem wszedł do łazienki

- Pff… - powiedziałam i odeszłam śmiejąc się

- To Ci pocisnął. – powiedział rozbawiony Logan, wchodząc po schodach

- Ej no odczep się. – zachichotałam i uderzyłam go w ramię, a na schodach zauważyłam Jamesa i przytuliłam mocno Logana. Ja też będę wredna.

- Dobranoc. – musnęłam Logana w policzek, a Carlos wyszedł z łazienki i jego też pożegnałam całując w policzek mówiąc:

- Dobranoc.

- Wredota. – szepnął mi na ucho Carlos i zachichotał, a ja odpowiedziałam mu uśmiechem

Weszłam do pokoju, ułożyłam się w łóżku i zasnęłam. Następnego dnia obudziłam się jakoś po 11. Zeszłam do kuchni i zrobiłam sobie mleko z cynamonem. Gdy tylko nalałam do kubka mleka, wszedł Logan.

- O mleczko. – podszedł do kubka z moim wywarem i upił spory łyk, a potem wystawił język i zaczął wachlować ręką powietrze

- Pokarało. – zaśmiałam się i nalałam mu szklankę z zimną wodą

- Dzięki. – musnął mnie w policzek

- A wy dziś nie w pracy? – spytałam, robiąc sobie drugi kubek

- Nie. – powiedział Carlos wchodząc do kuchni i szczerząc się

- No tak. – powiedziałam i pomyślałam o przyjeździe Karoliny i mamy, po czym mina mi zrzedła

- Powtórzę Karoli, że nie ucieszył Cię jej przyjazd. – powiedział rozbawiony Carlos

- Nie to nie chodzi o nią. Moja mama dziś przyjeżdża. – spuściłam głowę

- Za głupotę trzeba płacić. – stwierdził Logan

- Nie pocieszasz. – spojrzałam na niego smutno

- Przyjaciele są od prawdy. – powiedział Carlos

- Ale od pocieszania też. – powiedział Logi i mnie przytulił, a że ja odsunęłam od siebie kubek Carlos go przejął

- No ej. – spojrzałam na niego z wyrzutem i przytuliłam mocniej Logana, bo wszedł James

- Jesteś super przyjacielem. – musnęłam go w policzek i odsunęłam się od niego

- Choć też zabierasz mi kubek jak Carlos. – spojrzałam na niego oskarżycielsko

- A ja mogę trochę mleka? – spytał James, a ja nic nie odpowiedziałam wzięłam jakiś kubek i nalałam mleka, nasypałam cynamonu i podałam mu

- Dzięki. – powiedział uśmiechając się lekko, a do drzwi zadzwonił dzwonek i jak na zawołanie wybiegłam z kuchni razem z Carlosem

- Ej spadaj. – odepchnęłam go trochę, ale zaraz znalazł się przy mnie

- To Ty spadaj. – podbiegł szybciej do drzwi i otworzył je, ale się nie ruszył

- Karolina to raczej do Ciebie. – odsunął się, a przed drzwiami stał Łukasz i zmierzył mnie wzrokiem

- Przestań. – zarumieniłam się lekko

- Hej. – powiedział i uśmiechnął się do mnie lekko

- Wypuścili Cię? – spytałam po polsku

- Nie. Wypuścili mnie tylko na chwilę. Policja już na mnie czeka i nie mogę oddalić się dalej niż na 100 kroków.

- Może wejdziesz? – zaproponował Carlos

- No właśnie. Nie zrobisz tu 100 kroków.

Weszliśmy do domu i chłopaki wyszli z kuchni.

- No to teraz Carlos się nacieszy… - powiedział Kendall schodząc ze schodów i zdziwił się na widok Łukasza

- Co Ty tu robisz? – spytał chamsko James

- Odwal się. – odparł mu Łukasz

- Odczep się od niego. – powiedziałam do Jamesa

- Bronisz go? – spytał

- Tak, bronię.

- Możecie iść do mnie do pokoju pogadać.  – zaproponował Logan, odciągając Jamesa

- Dzięki. – ujęłam Łukasza za rękę i poszliśmy na górę, a ja jeszcze szybko zajrzałam do swojego pokoju po szlafrok i udaliśmy się już do Logana

- Przepraszam Cię za wszystko. – powiedział na wstępie

- Łukasz jak mogłeś się wkopać w coś takiego? – ujęłam jego twarz w dłonie i spojrzałam mu w oczy

- Przepraszam. Nie tak to miało być. Chciałem trochę zarobić, żeby nasze dziecko miało wszystko. – położył dłoń na moim brzuchu i zdziwił się

- Łukasz ja poroniłam. – zaczęłam płakać, a on mnie mocno przytulił

- Kotku ja przepraszam. To wszystko przeze mnie. – on też zaczął płakać

- Nie tak to miało być.

- Nie tak. Mieliśmy żyć szczęśliwie we trójkę, a zabiłem swoje dziecko i do tego będę siedział za kratkami za dilerkę.

- Postąpiliśmy nie rozsądnie.

- Niestety kochanie, ale musimy żyć dalej.

- Łukasz spieprzyliśmy sobie życie. – ścisnął mnie mocniej, a ktoś na dworze zatrąbił

- Muszę już iść. – oderwał się ode mnie

- Znalazłaś te pieniądze? – spytał

- Tak, ale one nie są moje. Przetrzymam je do Twojego wyjścia.

- Nie kotek. One są Twoje. Masz je wydać. Ja prędko nie wyjdę.

- Ale… - przerwał mi

- Nie ma ale. Są Twoje. Kup sobie za nie mieszkanie jeśli chcesz, a jeśli nie to dokładaj się chłopakom. Ja już nie stoję Ci na drodze do szczęścia.

- Łukasz przestań. Nigdy nie stałeś na tej drodze. Jedynie byś mnie uchronił.

- Co się stało? – ujął moją twarz w dłonie

- Nie jestem już z Jamesem.

- No świetnie. Miałbym okazję.

- Wiesz co? – zachichotałam, a on uśmiechnął się do mnie, a po chwili złączyliśmy się w dość długim pocałunku

- A to za co? – uśmiechnął się

- Nagroda ode mnie.

- A to się bardzo cieszę. – pocałował mnie znów i nie opierałam się. Tak wiele dla mnie zrobił.

Policjanci znów zatrąbili i wyszedł z pokoju. Ja wzięłam głęboki oddech i wybiegłam za nim. Już miał wsiadać do samochodu i spojrzał w moją stronę. Uśmiechnął się lekko.

- Łukasz nigdy nie zapomnę ile dla mnie zrobiłeś i nigdy o Tobie nie zapomnę. – powiedziałam podchodząc i patrząc mu w oczy

- Kochanie ja o Tobie też nie. Kocham Cię ponad życie.

- Kiedy tylko będę mogła będę Cię odwiedzała.

- Bardzo się cieszę. – uśmiechnął się, a ja go mocno przytuliłam i łzy znów zaczęły lecieć mi po policzku, a kątem oka zauważyłam, że jakaś taksówka podjeżdża pod dom chłopaków i wychodzi z niej mama wraz z Karoliną

- Powiedziałaś mamie? – spytał Łukasz

- Nie. Jeszcze nie. – powiedziałam smutno i podeszła w naszą stronę

- A wy chyba już nie jesteście razem? – powiedziała na wstępie

- I już nie będziemy. – powiedział Łukasz, a Karolina podeszła do nas

- Cześć. – powiedział do niej

- Kretynie jak mogłeś wpakować się w takie gówno? – spytała spoglądając na radiowóz

- Ona wie wszystko. – szepnęłam do Łukasza

- Nie chciałem tego. – zdążył dokończyć, a policjant wysiadł z samochodu

- Jedziemy już.

- Kocham Cię. – powiedział do mnie

- Ja Ciebie też. Jak brata. – dodałam i uśmiechnął się do mnie

- Odwiedzę Cię od razu jak będę mogła. – odjechali

- Dlaczego zabrała go policja? – spytała mama

- To będzie w środku moich wyjaśnień. – spojrzałam na nią

- No właśnie. Ciekawa jestem z jakiego powodu zerwałaś z wszystkimi kontakty?

- Może chodźmy do domu? – zaproponowała Karolina

Weszłyśmy wszystkie do mieszkania i Logan powiedział:

- Teraz również możesz iść do mojego pokoju. – uśmiechnęłam się do niego lekko

Gdy weszłyśmy do pokoju Logiego mama usiadła na łóżku, a ja zaraz przy niej.

- O co chodzi córeczko? Co się stało?

- Mamuś… Ja wszystkiego bardzo żałuje.

- Przejdź do rzeczy.

- Dobrze. A więc przyczyną tego wszystkiego było, że wpadłam z Łukaszem…

- Słucham?!

- Mamo ja przepraszam… - zaczęłam kolejny raz dzisiejszego dnia płakać

- Co z tym dzieckiem?

- Poczekaj. Pod koniec wakacji się dowiedziałam o tym i gdy powiedziałam o tym Łukaszowi zadecydowaliśmy, że odcinamy się od wszystkich i zaczynamy życie od nowa.

- Co takiego? Odwaliło wam coś?

- Mamo ja się bałam. Ale poczekaj. Trzy dni temu do naszego domu wpadła policja i zatrzymali Łukasza. Sprzedawał narkotyki.

- On to nigdy nie był święty.

- Mamo…

- Dzieci przecież byśmy wam pomogli.

- Mamo to już i tak nie ma znaczenia. Gdy tylko policja wyszła zaczął boleć mnie brzuch i okazało się, że poroniłam. – smutno mi się zrobiło

- Kochanie…

- Mamo nie chce współczucia. Wiem, że źle zrobiłam. Postąpiłam jak małe dziecko.

- Kochanie rozumiem, że się bałaś. Ale nie powiem, że popieram Waszą decyzję.

- Mamuś ja też rozumiem. Wiem, że teraz jesteś na mnie zła.

- Jestem, ale mi przejdzie. – uśmiechnęła się

- Kocham Cię mamuś. – przytuliłam ją mocno

- Ja Ciebie też córeczko i wiedz, że cokolwiek się stanie zawsze Ci pomogę. Nigdy bym Cię nie opuściła. – uśmiechnęłam się do niej

- Dziękuje.

- Zostajesz w Stanach?

- Tak. Chce tu zostać.

- Dobrze. Nie bronie Ci. Tylko takich numerów już nie rób. – pogroziła mi palcem

- Oczywiście.

- A z Jamesem już pogodzona? – uśmiechnęła się

- Już nie jestem z Jamesem.

- A co się stało?

- Rozeszliśmy się. I proszę nie wypytuj. – przymknęłam oczy

- Dobrze skarbie. W takim razie ja lecę do domu.

- Już? – tyle jej nie widziałam, a już chciała wracać

- Tak skarbie. Obiecałam Madzi, że wrócę jeszcze dzisiaj.

- A no tak. Madzia. – uśmiechnęłam się

- Tęskni za Tobą.

- Przylecę niedługo do domu. Obiecuje.

- To dobrze.

Posiedziała u nas trochę i po południu miała samolot. Pożegnałyśmy się i mama pojechała. Gdy taksówka już odjechała, wróciłam do domu i Karolina mnie mocno przytuliła.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Fiolka mnie wczoraj nie udusiła i jeszcze żyje ;) Więc dodaje nowy :)

I aż się boję czy przeżyje po jutrzejszym odcinku, bo będzie tam duże zaskoczenie :D