rozdział 10

- Co mówi? – spytał James

- Że nie chce z nikim gadać. – powiedziała mu po angielsku

- Nawet ze mną? – spytał

- Nawet z Tobą. – powiedziałam wściekła

- Karolina jak komuś powiesz to będzie lepiej.

- Nie sądzę.

- Nie warto się przekonać? – podeszłam do drzwi i otworzyłam je

- Właź. – powiedziałam do niej

Usiadłyśmy na wannie.

- Co jest? – spytała

- Moi rodzice adoptują jakąś dziewczynkę.

- No to chyba fajnie, no nie?

- Fajnie, fajnie.

- To czemu się tak wściekasz?

- Bo mama każe mi przylecieć i powitać ją.

- Co?! – krzyknęła zdziwiona

- Właśnie. Ja nie chce lecieć.

- I zostawisz mnie samą? – spytała zła

- Masz powiedzieć, że nie przylecę? To nawet nie wrócę tutaj.

- No dzięki. – powiedziała i wyszła szybko z łazienki

Wybiegłam za nią do pokoju Carlosa, ale się szybko zamknęła.

- Karolina! – zaczęłam walić w drzwi

- Nie chce z Tobą gadać!

- No ej! Co ja mam zrobić? Tak to polecę tylko na 4 dni, a jak bym nie poleciała to sami by tu przyjechali i już bym tu nie wróciła.

- Może byś powiedziała to Jamesowi? – powiedziała specjalnie po angielsku

- Co takiego? – spytał

- Zaczekaj. – powiedziałam do niego

- Karolina nie wkurzaj się na mnie.

- Nie chce tu zostać sama z czteroma chłopakami. – powiedziała wychodząc z pokoju

- Wrócę we środę.

- A kiedy masz wyjechać? – zapytała

- W niedziele.

- Czyli po jutrze.

- No niestety.

- Musisz powiedzieć panu J.

- Wkurzy się tak jak Ty.

- On nie jest taki jak ja. Ja jestem nadpobudliwa. – zaśmiałyśmy się

- To się zgadza.

- Kotku już ok.? – spytał James

- Powiedzmy.

- To powiesz mi o co chodzi? – spytał

- Powinnam. – powiedziałam i pociągnęłam go do pokoju

- Więc o co chodzi? – spytał zamykając drzwi

- Moi rodzice adoptują jakąś dziewczynkę.

- I dlatego się tak wściekasz?

- Nie. Mama kazała mi przyjechać, żeby ją powitać.

- Co takiego? – spojrzał na mnie zdziwiony

- Muszę polecieć do domu.

- Akurat jak staliśmy się parą. Świetnie. – powiedział i wyszedł z pokoju

- No James. – powiedziałam wychodząc za nim, a jego już nie było w domu

- Co się stało? – spytał Logan

- Nic. – wyszłam na dwór, ale nigdzie go nie widziałam i wróciłam do domu

- Źle to przyjął. – stwierdziła Karolina

- No co Ty? – powiedziałam i poszłam do siebie, wchodząc trzasnęłam drzwiami

- Hej mała. – wszedł za mną Logan

- Co chcesz? – powiedziałam oschło

- Co się stało? – spytał delikatnie
- Nie ważne. – powiedziałam

- Możesz mi powiedzieć.

- Nie chce.

- Mała możesz mi zaufać, przecież.

- Nie o to chodzi.

- Mogę Ci obiecać, że nie zareaguje tak jak James i Karolina.

- Yyhh. No bo moi rodzice postanowili, że zaadoptują jakąś 13-letnią dziewczynkę.

- No to chyba fajnie?

- No tak, ale chodzi o to, że mama kazała mi przylecieć i poznać ją.

- No i co w związku z tym? Nie ogarniam za bardzo.

- Właśnie o to wkurzył się  James i Karolina.

- Chyba musisz poznać swoją nową siostrę. Na ile jedziesz?

- Na 4 dni.

- Przecież to bardzo krótko.

- James się wkurzył, że od razu jak jesteśmy parą wyjeżdżam.

- Ale musisz.

- No muszę. Ja bym chciała tu zostać jak najdłużej. Ale w sumie powinnam poznać siostrę.

- Właśnie.

- Jak bym nie pojechała to rodzice sami by przyjechali i zabrali, a wtedy już na pewno bym tu nigdy nie wróciła.

- James to zrozumie. Daj mu czas.

- Ale ja nie rozumiem za co on się na mnie wkurzył. To nie moja wina.

- Poniosło go trochę za bardzo, ale sama wiesz, że długo nie jesteście parą. – zaśmiał się

- Oj no! – zaśmiałam się i walnęłam go w ramię

- Dzięki. – przytuliłam go

- Zawsze możesz na mnie liczyć. – uśmiechnął się

- Dzięki jeszcze raz.

- Spoko. – wszedł James

- Chyba przeszkadzam. – powiedział i wyszedł

- James! – krzyknęłam razem z Loganem, a chłopak za nim poszedł

- Musicie pogadać. – wepchał Jamesa do środka i zamknął drzwi

- James. – powiedziałam i wstałam do niego

- Przeszkodziłem wam. – powiedział i się odwrócił do wyjścia

- James niby w czym?

- A skąd ja mam wiedzieć co pomiędzy wami jest?

- Co takiego? – spytałam go zdziwiona odwracając do siebie

- Mówię co widziałem.

- Widziałeś jak mnie przytula i sądzisz, że coś nas łączy? – spytałam go wściekła

- Nie wiem.

- Przynajmniej on zrozumiał, że muszę jechać do domu. Myślisz, że nie chciałabym zostać? Mama nie zmusiła do tego.

- Po co mu to powiedziałaś?

- To jest przyjaciel to chyba mogłam mu powiedzieć.

- Nie potrzebnie.

- James ogarnij się, co?

- Ja? To Ty wyjeżdżasz zaraz po tym jak staliśmy się parą. Co mam o tym myśleć?

- James jadę, żeby poznać nową siostrę. Myślisz, że nie chce z Tobą być?

- Nie wiem. – powiedział i spuścił głowę

- Wyciągasz pochopne wnioski, oskarżasz, że łączy mnie coś z Loganem i wkurzasz się na mnie, że mu to powiedziałam. To jest nienormalnie. – powiedziałam i wyszłam z pokoju, a potem z domu

Poszłam do domu cioci Julii po pieniądze. Weszłam szybko do pokoju mojego i Łukasza, ale na szczęście go tam nie było. Wzięłam kasę i zadzwoniłam po taksówkę. Po kilku minutach była i wsiadłam do niej prosząc kierowcę o kurs na lotnisko. Gdy dojechałam zapytałam się o loty do Warszawy. Okazało się, że za 20 minut odlatuje i że jest akurat kilka wolnych miejsc. Wykupiłam bilet i od razu skierowałam się do sali odlotów. Weszłam na pokład samolotu i usiadłam na swoim miejscu. Po chwili zauważyłam, że do samolotu wszedł Łukasz.

- Nie no super. – szepnęłam do siebie i odwróciłam głowę, ale okazało się, że usiadł obok mnie

- Karolina? – spytał

Nie odwracałam głowy i patrzyłam się w okno.

- Hej Karola. – odwrócił moją głowę

- Co tu robisz? – spytał

- No ciekawe. – powiedziałam i odwróciłam głowę

- Słońce ja Cię przepraszam. – znów odwrócił mnie i przytrzymał

- Ja nie chcę tego słuchać.

- Przepraszam. Nie wiem co mną wtedy kierowało.

- Nie obchodzi mnie to. I tak z nami koniec.

- Kochanie ja Ciebie kocham. – próbował mnie pocałować

- Łukasz ja Ciebie nie. – odwróciłam głowę

- Przez tą głupią szmatę.

- Pretensje miej do siebie. Gdyby nie Ty z tego by nic nie wyszło.

- Nie żałujesz, że to się skończyło? – spytał, a stewardessa powiedziała, żeby zapiąć pasy

- Nie. Tego akurat nie żałuje. – powiedziałam, nie patrząc na niego tylko zapinając się

- A czego? – spytał smutno, zapinając pasy i nie patrząc na mnie

- Że Ci się oddałam.

- Skarbie nie chciałem tego.

- Nie mów tak do mnie. My już nigdy nie będziemy parą.

- A przyjaciółmi?

- Nie wiem. – spojrzałam na niego

- Ty mówisz serio, że chcesz się ze mną przyjaźnić?

- Jeśli nie związek to chociaż to.

- Nie wiem. Nie myślałam o tym.

- A czemu wracasz do Warszawy?

- Moi rodzice adoptują dziewczynkę.

- O fajnie. Będziesz mieć siostrzyczkę.

- Też się cieszę. – uśmiechnęłam się

- Wracasz jeszcze do L.A.?

- Zamierzam.

- A kiedy?

- Nie wiem jeszcze, a co?

- Tak pytam, a gdzie będziesz nocować?

- Najprawdopodobniej u znajomych.

- Jak chcesz to możesz u naszej cioci. – powiedział

- Nie wiem jeszcze. Zastanowię się.

- Mnie już nie będzie to spokojnie możesz zając nasz pokój.

- Pomyślę nad tym, ale dzięki. – uśmiechnęłam się

Po jakimś czasie czułam, że usypiam. Położyłam głowę na ramieniu chcąc sprawdzić jak zareaguje. Pogłaskał mnie po policzku i powiedział:

- Nawet nie wiesz jak Cię kocham i żałuje tego co się stało. – mówił tak, bo myślał, że spałam

- Jeszcze o Ciebie zawalczę. – powiedział i pocałował mnie w czoło

Po chwili usnęłam naprawdę. Obudziłam się gdy Łukasz zaczął mnie dotykać po brzuchu.

- Co jest? – odsunęłam jego ręce

-------------------------------------------------------

 I oto postaw kolejny odcinek :) Dziękuje za ostatnie komentarze i proszę o kolejne :)