rozdział 85

Minęło kilka dni, a nam udało się kupić dom. Trzeba było coś wymyślić. Udało nam się trafić piękny dom z 8 pokojami, z balkonem i pięknym, dużym ogrodem. Żyć nie umierać. Pierwsze co zrobiliśmy to założyliśmy alarm przeciwpożarowy. Chodziliśmy i jedyne co my kupiliśmy to łóżka. James i Carlos nie chcieli malować swoich i dziewczyn pokoi. Za to ja z Loganem mogłem się w to pobawić. Magda i tak nie będzie mieszkać ze mną w pokoju, a Logan. Nie wiem jak to pomiędzy nim, a tą Andreą. Wraca czasami na noc, a znika na całe dnie. Wszystkim się układa, ale nie mi.. Magda cały dzień nie odbierała ode mnie telefonu. Nie wiedziałem co robić. Kiedy odbierała już ode mnie to nasza rozmowa nie kleiła się i nie mogliśmy się zbytnio dogadać. Przecież wiem, że coś się stało. Tylko jak mam do tego dojść skoro ona jest na tych całych wakacjach z tą Savannah. Swoją drogą nawet jej nie znam. Nie znam jej znajomych prawie w ogóle. Czy ona się mnie wstydziła? Tego, że jestem starszy? Czy czegoś innego? Nie mogę się doczekać, gdy tu wróci i będę mógł sobie z nią normalnie porozmawiać. Tak to nie odbierze sobie telefonu i nic nie jestem w stanie zrobić. To zaczyna być już mocno wkurzające. Co to za rozwiązanie nie odbierać telefonu... Każdy by tak mógł. Jeśli coś jest nie tak, przecież mi może tak po prostu o tym powiedzieć. Przez to, że cały dzień dziś ode mnie nie odbierała nie mogłem znaleźć sobie miejsca. Chodziłem w tą i we wtem i na niczym nie mogłem się porządnie skupić. Brakowało mi Magdy, a to że nie mogłem nawet z nią pogadać przez ten głupi telefon, a to nie wpływało na mnie dobrze.
- Kendall, co z tobą? - usłyszałem
- Nic takiego. - odpowiedziałem Carlosowi, robiąc sobie kawę
- Coś się stało?
- Nie chce mi się o tym gadać. - odparłem i wyszedłem z kubkiem w kierunku swojego pokoju
Cały czas się dręczyłem i próbowałem rozkminić co takiego mogło się stać. Zastanawiałem się czy nie zrobiłem czegoś co by ją uraziło, ale doszedłem do wniosku, że nie. Przynajmniej moim zdaniem. Usłyszałem, że na dole zrobiło się zamieszanie i byłem ciekaw czemu. Wyszedłem z pokoju, a wyglądając tylko za drzwi usłyszałem, że Carlos wita się z Magdą. Tylko, że co ona tu robi? Nasze spojrzenia się spotkały. Nic nie zrobiła tylko dalej zaczęła rozmawiać z chłopakami. Trzasnąłem drzwiami i usiadłem na łóżku. Nie wiedziałem co się dzieje. Po chwili było słychać, że chłopaki wyszli i odjeżdżają samochodem, a Magda wciąga walizkę na górę. Przez kolejne kilka minut nie zajrzała do mnie. W końcu nie wytrzymałem i chciałem do niej pójść, a ona w tym momencie wyszła od siebie.
- Magda, czy mogę wiedzieć do cholery o co ci chodzi?
- Przepraszam Kendall, ale między nami koniec. - zadała cios w serce i tak po prostu wyszła z domu...


Nie zabijajcie! Chociaż na razie!
Powiem Wam coś... Następny rozdział będzie MEEEEEGA długi i chyba się w nim zakochałam ♥♥♥ Ale i tak za niego mnie zabijecie XD