rozdział 83

Lekarz powiedział, że ciąża Karoli najprawdopodobniej jest zagrożona. Jeśli jeszcze raz będzie miała taki skok ciśnienia to już okaże się tak na pewno. Carlos od razu chciał do niej wejść, ale lekarz mu zabronił. Zaczął się z nim spierać, ale i tak to nic nie dało. Kłócił się z nim, kłócił, ale nie przyniosło to żadnych skutków. Usiadł bezradnie na krześle i schował twarz w dłoniach. Kucnęłam przy nim i mocno przytuliłam.
- Nie martw się. Będzie dobrze.
- To wszystko cholera przez to, że ciągle mnie przy niej nie ma, gdy tego potrzebuje!
- Carlos...
- Co Carlos?! No co Carlos?! Przez tą cholerną pracę nie mogę być przy tym jak rozwija się moje dziecko! Cały czas jestem z dala od tego, a teraz mogło mu się coś stać! Jeszcze ten pożar!
- Nie jesteś i tak w stanie nic zrobić.
- I to jest najgorsze!
- Proszę się uspokoić. To jest szpital. A pani, pani Caroline to powinna być na sali. - odezwała się jakaś pielęgniarka
Pożegnałam się z chłopakami i poszłam na swoją salę. I co? Miałam tak siedzieć i nic nie robić? Nic mi nie jest tylko nawdychałam się trochę tego dymu, a ci robią wielkie halo z tego. Trudno, ale chce jak najszybciej stąd wyjść. Niech skończy się to wszystko i w końcu wyjdźmy wszyscy na prostą...

Kiedy okazało się, że z dziewczynami jest wszystko ok, tylko zastają na obserwacji to od razu zadzwoniłem do Andrei, żeby się z nią spotkać. Przez cały czas kiedy byłem w trasie kontaktowaliśmy się ze sobą bardzo dużo. Miałem nadzieję, że w końcu spotkałem kobietę z którą mógłbym się związać tak na poważnie. Umówiliśmy się u niej, więc ustawiłem sobie GPS i dwadzieścia minut później byłem u niej pod blokiem. Sprawdziłem dokładnie adres i zaraz znajdywałem się pod jej drzwiami. Otworzyła mi będąc ubrana w zwykłą zieloną sukienkę, ale dla mnie i tak wyglądała cudownie.
- Jesteś śliczna.
- Ilu dziewczynom już to mówiłeś?
- Andrea, przestań. Mówię prawdę.
- Dziękuje. - musnęła mój policzek, patrząc mi prosto w oczy
Jednak jej oczy jakby zahipnotyzowały mnie i przyciągnąłem ją do siebie, obejmując w talii i wpiłem w jej usta. Na początku obawiałem się, że mnie spoliczkuje jednak odwzajemniła pocałunek. Moje dłonie zaczęły krążyć po jej ciele, a ona ściągnęła z moich ramion kurtkę, która znalazła się na podłodze, a zaraz za nią w ślad poszła reszta naszej garderoby. Mając na sobie jedynie bieliznę dziewczyna założyła na mojej szyi dłonie, by unieść się i objąć mnie nogami w biodrach. Trzymając ją przeszedłem w stronę kanapy, która stała w salonie, aby pozbyć się zbędnych w tej chwili rzeczy, które osłaniały nasze ciała i złączyć nasze ciała w jedność...

Byłem załamany. Próbowaliśmy znaleźć kogoś kto odremontuje nasz dom i umówiliśmy się z kilkoma firmami, jednak każdy kto tu przychodził odmawiał. Stwierdzał, że jest tu naruszona konstrukcja domu i nawet po remoncie mogłoby to się wszystko zawalić. Nie byliśmy w stanie nic zrobić. Pocieszali nas tym, że mamy ubezpieczenie i dostaniemy za to sporą sumę pieniędzy, ale to nie o pieniądze tu chodziło. Tam było wszystko, to w tym domu zapoczątkowały nasze miłości, tam były wszystkie wszelakie nasze nagrody, które poszły z dymem. Karolinie policjant powiedział, że ogień nie doszedł na piętro. To chyba nie miał pełnych informacji albo lekarz wcześniej zabronił mu mówić o rzeczach, które mogłyby ją zdenerwować, bo ogień się tam dostał. Gdyby nie wpadli tam strażacy w odpowiednim momencie i nie wyciągnęli Karoliny odurzonej jakimś środkiem to nie wiem co bym zrobił. Na szczęście żadnej z nich się nie stało, ale...
- Chłopaki, chyba będziemy musieli odwołać trasę. Musimy się zająć tym wszystkim. - ubiegł mnie Kendall
- Na to wychodzi. Jednak szkoda mi naszych fanów...
- Powinni zrozumieć.
- Zrozumieją. - dodał od siebie Carlos

Logaś jest, czas na Kendzia ;D Pojawi się z czasem :P
Dedykowany Edzi <3